Moes uit eigen tuin

Ik verlang al heel lang naar een moestuintje. Het lijkt me zo geweldig om je eten uit je eigen tuin te kunnen halen. En nu wordt de droom werkelijkheid. Zomaar opeens. Aan de overkant van de straat, onder de spoordijk, ligt een woeste wildernis. Vroeger was het een moestuin, maar toen die een paar jaar geleden werd verlaten, hebben de bramen en brandnetels het terrein overgenomen. Dat wil zeggen, tot ze ons tegenkwamen. Na een paar weken noest werken is de tuin weer begaanbaar, op een paar bergen met takken na. Nu de inrichting nog.

Toen ik droomde van mijn moestuintje, dacht ik aan iets van drie bij drie. Overzichtelijk, met een paar lekkere dingen. ’t Is iets groter geworden. Toen we het eerste stuk hadden ontgonnen, was het 9 bij 13 meter. Er kwam maar geen eind aan die bramen en brandnetels. En voor we het wisten hadden we nog een stuk van 6 bij 9 meter vrijgemaakt.

De grote vraag is nu hoe we van al dat snoeiafval van bramen en brandnetels afkomen. Verbranden is geen goed idee, slecht voor de luchtkwaliteit. Afvoeren naar de milieustraat zou kunnen, maar we hebben geen aanhangwagen en ook geen trekhaak. Voorlopig ben ik maar met een composthoop begonnen, al vraag ik me af of dit onkruid bruikbare compost zal opleveren. De tijd zal het leren; ik zie het als één groot experiment.

Dat geldt ook voor de inrichting. Het oude moestuingedeelte is ongeveer 7 bij 8. Hier groeit nu nog gras, maar volgend jaar komen er mooie bedjes met lekkere dingen, zoals tomaten, capucijners, courgettes, pompoenen, aardbeien, uien, knoflook, bietjes, worteltjes en natuurlijk sla. De slakken die onvermijdelijk zullen komen zal ik verwelkomen met een schaaltje bier. Ik ga natuurlijk wel biologisch tuinieren, voor mij geen gif op mijn groente!

Op het andere stuk komt een grote vijver voor de watervoorziening en wat kikkers, een grasveldje om je blote voeten te kietelen en een zitje met uitzicht op de vijver en de tuin. De composthoop ligt in de hoek van het laatst ontgonnen stuk. Daar is verder nog ruimte voor wat fruitbomen en wat grote struiken, zoals een vlier, een vlinderstruik en een hazelnoot. Een walnotenboom lijkt me ook heerlijk. Verder wil ik bloemen die bijen en vlinders aantrekken. En voor het voorjaar heb ik al een voorraadje bloembollen klaarliggen om te poten als de laatste braam ontworteld is.

Het is een droom, mijn nieuwe moestuin. Er staat zelfs een klein schuurtje van de vorige eigenaar. Ken je de Kamer van Hoge Nood, uit Harry Potter? Zo’n schuurtje is het. Al onze wensen gaan in vervulling. Mijn lief wou graag een zeis om het gras mee te kortwieken, en mij leek een ploeg wel handig om daarna de grond mee te bewerken. Het stond allemaal in het schuurtje, naast een paar klompen en wat emmers. En het zitje hebben we ook al gekregen.

Ik ben heel gelukkig met mijn tuintje. Het geeft me een goede reden om een paar uur buiten bezig te zijn. Hoe meer bramen en brandnetels ik ontwortel, hoe meer ik zelf geworteld raak. Terwijl ik met volle aandacht bramentakken in stukjes knip voor de composthoop, droom ik over het eindresultaat. En ik mijmer over het belang van verlangens. Als je ze koestert en ze uitspreek, kunnen ze zomaar werkelijkheid worden, al wordt het soms net wat anders (of veel groter) dan je dacht. Daarom heb ik mijn verlanglijst gepubliceerd, om te laten weten waar je me blij mee kunt maken. Ik nodig je uit om hetzelfde te doen. Maak je verlanglijst openbaar, bijvoorbeeld in een reactie hieronder, en kijk wat er gebeurt. Het zou zomaar uit kunnen komen.

Geniet! xx Caroline