In 2013 deed ik de basiscursus Bijenhouden, en in juli van dat jaar kreeg ik mijn eerste volk. Ik kreeg er al snel meer, want zo gaat dat met bijenvolken. Ze staan op een stukje grond met fruitbomen, een moestuin, een vijver en heel veel bloeiende planten. En daar komen allerlei insecten op af: bijen, hommels, zweefvliegen, juffers en libellen, vlinders, luizen en lieveheersbeestjes, die weer andere dieren aantrekken: kikkers en padden, slakken, spinnen, vogels, muizen en een egel. Een paradijselijk rommeltje.
Bijenhouden is een avontuur. Ieder volk is anders en gaat zijn eigen gang, en ieder jaar is anders met andere weersomstandigheden. Als imker heb je daar maar weinig invloed op. Je kunt alleen kijken naar het gedrag van het volk, hoe het reageert op de omstandigheden, en daar op reageren. Gelukkig kun je niet veel fout doen: de volken lossen de meeste problemen die je als imker creëert wel weer op. Het is de kunst om rustig te blijven. Want dan zijn de bijen ook veel rustiger. Maar dat is een kwestie van ervaring.
Iedereen weet wel ongeveer hoe het zit met de bloemetjes en de bijtjes. En anders kon je je op 15 of 16 juli laten bijscholen bij een van de imkers die open dag hielden. Dus fietsten mijn lief en ik op zondagmiddag naar een imker in de buurt, die heel …
