Eten uit je eigen tuin

September 2012 zijn we begonnen met het ontginnen van een stukje land langs aan het spoor, om er een moestuin en bloementuin van te maken. Na negen maanden noeste arbeid en heel veel spitten, kon in juli 2013 de eerste groente de grond in. En oh, wat is dat lekker, moes uit eigen tuin.

 

Moestuinbijbel

Voor mijn verjaardag kreeg ik de moestuinbijbel van Velt met heel veel informatie over het inrichten van een moestuin, over vruchtwisseling, compost, beestjes en bodem. Ik lees het handboek van voor naar achter, heel langzaam, maar gebruik het vooral als naslagwerk. En dan meestal pas nadat ik iets fout heb gedaan ;-).

Spitten, spitten, spitten

Voor het moestuingedeelte moest eerst gespit worden. Heel diep, want de grond bleek vol te zitten met allerlei wortelonkruid, zoals heermoes, winde, paardenbloem, hier en daar een brandnetel en nog zo wat. In de zomer besloten we dat het goed genoeg was voor dit jaar. Het ontgonnen stuk was groot genoeg om te beginnen. Ik had al aardig wat plantjes gekocht bij een kwekerij en die moesten hoognodig de grond in.

Groente

De moestuin is nu ongeveer 11,5 bij 5 meter, verdeeld in 8 vakken van elk 120 cm breed met een looppaadje ertussen. Op elk vak staat een bepaalde soort groente en ieder jaar schuiven de vakken door. We begonnen met bietjes, courgette, aardbeien, pompoen, aardbeispinazie, andijvie, boomspinazie, melde, palmkool, boerenkool, spruitjes, rode kool, sperziebonen en pluksla. Later kregen we ook nog prei. Die staat er nog, net als de bietjes en de kool.

Ongewenste gasten

Van ongedierte hebben we weinig last gehad, alleen de rupsen in de kool hebben behoorlijk wat schade aangericht. De boerenkool en palmkool smaken er gelukkig niet minder om, maar de rode kool is een beetje zielig gebleven. Het onkruid was zeer grondig verwijderd, maar er komt natuurlijk toch nog steeds wel wat doorheen. Om dat een beetje in toom te houden, heb ik stro gespreid in alle vakken. Dat helpt ook om de bodem gezond te houden.

Oogsten

Ik hou van planten waar je van kan blijven oogsten. De pluksla was een groot succes, het groeide zo goed dat de heel buurt mee kon eten. Ook van de boomspinazie en de melde kon je blijven eten. De aardbeispinazie vond ik minder. Het was een veel te grote klus om al die kleine blaadjes van de stengels te plukken. Het was wel lekker, maar niet bijzonder genoeg om die hoeveelheid werk te rechtvaardigen.

Zolang het mooi weer was, groeide de courgette rustig door. De pompoen had ik te laat gezaaid. Ik had zelf zaadjes gewonnen uit een flespompoen van de groenteboer. twee plantjes groeiden zeer welig en er kwam wel wat kleine pompoentjes aan, maar groter dan 5 cm zijn ze niet geworden. De sperziebonen waren ook laat, maar daar hebben we wel flink van kunnen oogsten. Eerst steeds zoveel als je nodig had voor een maaltje, en aan het eind van het seizoen alles in één keer. Wassen, afhalen en breken, blancheren en invriezen. Het smaakt toch anders, als het uit eigen tuin komt.

De planning

Komend jaar komt er ook een perkje aardappels bij. Uien, bietjes, wortels, knoflook. Capucijners en sperziebonen. Boerenkool, palmkool en rode kool. Geen spruitjes meer, daarvan viel de oogst toch tegen. Aardbeien die tot laat in de herfst vrucht dragen. Allerlei bijzondere spinaziesoorten, andijvie en pluksla. Egyptische ui, waarvan je de stengels kunt eten en die ook kleine uitjes als vruchten maakt. Courgette en pompoen.

De Egyptische ui en de knoflook zijn al gepoot; ik kan haast niet wachten tot ze opkomen. De fruitstruiken wachten op een snoeibeurt, de kruiden wachten tot hun plekje klaar is. Daar komen ook wilde uitjes die heel mooi bloeien en toch eetbaar zijn, en de rabarber die het dit jaar erg goed gedaan heeft.

Veel werk, veel meer plezier

Het is een hoop werk, zo’n tuin, maar het is heel dankbaar werk. Ik kan zo blij worden van de overvloed die de natuur je geeft. Je stopt wat zaadjes in de grond en voor je het weet moet je je familie en buren uitnodigen om te helpen opeten. Zo wordt vrijgevigheid wel heel gemakkelijk!

xx Caroline